JFK, aya iniş, 9/11 ve Donald Trump’ın saçının neden yapıldığı gibi komplo teorilerinin belki de adil payından fazlasını üreten bir ülkede Pazar günkü Indianapolis 500 yeni bir tane üretti: izin verecek şekilde düzeltildi pist ve dizi sahibi Roger Penske’nin sürücüsü Josef Newgarden kazanacak.
Bu inancı desteklemek için, Penske’nin neden bu sporun içinde olduğunu ve multi-milyarderin bundan ne kazandığını tamamen gözden düşürmeniz gerekir. Indy 500’e ilk kez 1951’de babasıyla bir hayran olarak geldi ve Lee Wallard’ın 200 turun 159’unu neredeyse iki dakika farkla önde götürdüğünü gördü. Ve 72 yıl sonra, o zamanki gibi iyi ve adil bir yarış görmek için 107. edisyona geldi (kazanma marjı biraz daha yakın olmasına rağmen).
Elbette, Penske pek çok şapka takıyor – 3,1 milyar dolar size birçoğunu satın alabilir – ve özgürce itiraf ediyor: “Pist sahibi şapkamı çıkardım ve orada araba sahibi oldum. [for] son tur.”
Ancak bir çıkar çatışmasından kaçınmak için pitbox’ta strateji çağırma tutkusundan vazgeçti ve kendisini ekibi veya yetkilileriyle herhangi bir rekabetçi temastan ayırdı. TV, oğlu Greg ve sağ kolu Bud Denker ile birlikte evin en iyi manzarasına sahip Pagoda binasının tepesinde durduğu turlarda nerede olduğunu gösterdi.
Arabasının kazanmasına izin vermesi için yarış kontrolüne talimat verdiğini öne sürmek… bu tam bir çılgınlık. IndyCar çevrelerinde herkesten daha fazla ağırlık taşıyor, ancak bunun olacağına inanmıyorum. Ve neden olmasını istesin ki?
Takımı için 20 BorgWarner kupası hedefi koyduğunu biliyorum ama ne pahasına olursa olsun değil. Eski arkadaşı Chip Ganassi’yi yenmekten heyecan duyuyor ama adil yollarla ve faulle değil.
Son kırmızı bayrak / yeniden başlatma kararını “Açıkçası bununla hiçbir ilgim yok,” diye onayladı. “Kesinlikle pistin yetkilileri olan bir grubumuz var ve bana göre bunu daha önce de söyledik, sarı bayrak değil, damalı bayrak görmek istiyoruz.” [to end the race]”
Penske, Simon Pagenaud ile 2019’dan beri ilk kez 500’de zafer şeridine geri döndü
Fotoğraf: Michael L. Levitt / Motorsport Images
Bu, IndyCar’ın bir süredir stok araba yarışlarında aldığınız ‘fazla mesai’ kadar ileri gitmeden NASCAR’ın ayak izlerini takip ederek yapışıp kaldığı bir mantra. Ve Penske bunu istiyor çünkü heyecan verici bir bitişe sahip iyi bir yarış görmek istiyor ve elimizdeki şey tam olarak belirtildiği gibi:
• IndyCar, yeşil bayrak koşullarında bitirmek için elinden gelen her şeyi yapar, ancak yalnızca belirtilen yarış mesafesine kadar.
• IndyCar’ın kuralları, her etkinlikten önce yarışmacılara tekrar tekrar iletilen bu hedefe ulaşmak için seçenekler sunar.
• Her bir kırmızı bayrak, yeşil bayrakla finiş yapma fırsatı sağlamak ve AMR IndyCar güvenlik ekibine pisti düzgün bir şekilde yarış koşullarına döndürmesi için zaman tanımak için verildi.
O son kırmızı bayrakla ilgili beni rahatsız eden tek şey, onu atmak için geçen zamandı. Pato O’Ward, Simon Pagenaud ve Agustin Canapino’nun karıştığı önceki kazadan sonra, yarış kontrolünün kırmızı düğmeye basması bir dakikadan az sürdü. Ancak son şant için, dört tur kala arabalar yeşile geldiğinden, nedense iki kat daha uzun sürdü.
Rollerin tersine döndüğünü hayal edin? Ericsson sadece son sarıda Newgarden’dan liderliği aldığı için neredeyse öyleydi, bu yüzden bunu çok küçük bir farkla yapmasaydı, o zaman son turun nasıl oynandığının tamamen değişeceğini tartışabilirsiniz.
Bu, arabaların yarışı tamamlamak için yalnızca bir uçuş turunu tamamlamaları ve bunu yapmak için doğrudan pit yolundan gelmeleri anlamına geliyordu – uygun bir ısınma turu için olağan gereksinimi ortadan kaldırdı. Burada, yarış direktörü Michael Masi’nin son bir tura çıkmak için üst üste binen araçlar kuralıyla hızlı ve gevşek oynadığı kötü şöhretli 2021 Abu Dabi GP Formula 1 kararıyla gördüğüm tek benzerlik bu.
Gerekli basınçtan yoksun, aşınmış ve soğuk lastiklerle 1. Viraja 220mph hızla giren arabaların birer birer duvara çarptığını hayal ettim, ama neyse ki her şey yolundaydı ve temiz ve heyecan verici bir son tur attık. Daha sonra mağlup olan Marcus Ericsson bunun “haksız ve tehlikeli” olduğundan şikayet etti. İkincisi çürütüldü (çok şükür) ve birincisine gelince, orada oldukça kazanılmış bir ilgisi var…
Rollerin tersine döndüğünü hayal edin? Neredeyse öyleydi, çünkü Ericsson Newgarden’dan liderliği sadece son sarıda aldı, bu yüzden bunu küçük bir farkla yapmasaydı tartışabilirdiniz – yine, zamanlama döngülerine ilişkin kanıtlar üzerine yarış kontrolüne göre değerlendirildi – o zaman Son turun nasıl oynandığı tamamen değişti… O zaman bir düzeltme olur muydu?
Analiz: Newgarden, Ericsson’un çifte Indy 500 teklifi için nasıl bir diken haline geldi?
Çoğu komplo teorisinde olduğu gibi, onları çalıştırmak için son derece sofistike bir Makyavelist güçler ağına güveneceklerdi. IndyCar yarış kontrolünde kendim bulunmamama rağmen, Daytona 24 Saat’te nasıl çalıştığını ilk elden gördüm – birkaç deneyimli adam, aldıkları bilgilere dayanarak gördükleri gibi hareket halindeyken arama yapıyorlar. mekanın her yerinden alıyor. Indianapolis’te 300.000’den fazla kişinin ve dünya çapında televizyonda milyonlarca kişinin izlediği bir yarışta koşmanın baskısı altında görevlerini yerine getirmek için ellerinden gelenin en iyisini yapan makineler değil, insanlar.
Bu kadar basit.
Newgarden, dramatik koşullarda ilk 500 zaferini tek turluk bir çatışmadan sonra kazandı
Fotoğraf: Jake Galstad / Motorsport Images
