Thom Yorke ve Jonny Greenwood’u hafife almak kolay. Otuz yıl boyunca ikili, Radiohead’in baş şarkı yazarları olarak sürekli olarak güzel müzikler çıkardılar ve sofistike indie rock’ın poster çocukları olma yolculuklarında dinleyicilere her kayıtla meydan okudular. Pandemi sırasında ikili, Sons of Kemet davulcusu Tom Skinner ile The Smile’ı oluşturmak için bir araya geldiğinde, yeni proje daha çok aynı görünüyordu; 2022 çıkışları Dikkat Çekmek İçin Bir Işık Yıllar boyunca mükemmelleştirdikleri unutulmaz piyano baladları ve eğlenceli rock şarkılarıyla tamamlanan sanatçılar için mantıklı bir sonraki adım gibi geldi.
İşte tam da bu yüzden The Smile canlı olarak izlenmeye çağırıyor. Bu ayarda Dikkat Çekmek İçin Bir Işık hayat buluyor ve en kararsız dinleyiciler, Yorke ve Greenwood’un neden indie idoller olduklarını tam olarak böyle hatırlayabilirler: sıkılar, çevikler ve kendilerini hayran hizmetine değil, sesleri ortaya çıkarmaya adadılar. mümkün olan en etkileyici şekilde kafadan kağıda (veya daha doğrusu konuşmacıya). Üçlü, en son Kuzey Amerika koşusunu (biletleri buradan alın) Austin’in Moody Theatre’daki ACL Live’ına müziği her türlü dikkat dağıtıcı şeyin yerine vurgulayan 90 dakikalık bir setle getirdi.
Greenwood’un Yorke’un toplumsal birlik çağrılarına şarkının ısrarlı, meşum anahtarlarını vurduğu sinematik albüm açılışı “The Same” uygun bir başlangıç için yapılmış. Melodramın yanından geçen grup, daha şamatalı “Thin Thing” ve “The Opposite”ye geçti, sahne ışıkları grubu kırmızı ışıklarla aydınlatıyordu.
Konserde, The Smile hakkında not edilmesi gereken en önemli şey, onların üçlü olmalarıdır. Bu nedenle grup, gösterişli stüdyo albümlerini kalabalığa çevirmek için teknisyenleriyle sıkı koreografiye sahip bir dans hazırladı. Yorke ve Greenwood bas ve gitar takas ederken – aynı zamanda piyano ve klavye çalarken Skinner, davul kitine geri dönmeden önce genellikle bir sentezleyicide ortamı ayarlar. Her şarkının sonunda ışıklar söner ve roadies hızla sahneyi yeniden düzenler ve gruba yeni enstrümanlar verirdi.
Bazen bu sandalye oyunu şarkının ortasında değişirdi. “Konuşma Balonları”nda bir Gökkuşaklarında-Parmakla seçilmiş gitar ve yaylıların esque girdabı, Greenwood aynı anda piyano ve arp çalarak kayıp orkestrayı telafi etti. Daha sonra, basının üzerine o kadar çılgınca bir keman yayı çizdi ki, tüyleri çözüldü. Bu performanslar açıkça uygulandı, ancak ölçülen kaliteleri setin yoğunluğunu azaltmadı. Bir şey varsa, Yorke ve diğerlerinin olduğu fikrini yineledi. cidden müzik hakkında – o kadar ki her seferinde doğru yapmaları gerekiyor – bu gerçekten başlı başına bir hayran hizmeti eylemi.
Gülümseme, devamını kaydetmeye çoktan başladı. Dikkat Çekmek İçin Bir Işık, ve Moody Theatre’da birkaç yeni şarkı seslendirdiler. Yayınlanmamış “Colours Fly” için, gösteriden önce bir dizi ambiyans caz icra eden Robert Stillman’ı saksafon, Yorke’u topraklayan nefesli drone’u ve Greenwood’un erişte bası ve gitarı çalması için görevlendirdiler. “Yastığımızın Altında”, örneklerin kapanan bir bilgisayar sisteminin sesini yeniden yarattığı (her Radiohead hayranının keyif alacağı tekrar eden bir tema) başarısız bir son olana kadar olağanüstü riffleri devam ettirdi.
